Najczęściej spotyka się następujące rodzaje znaków w postaci kresek równoległych do linii pisma:
Pauza i półpauza. Pauza i półpauza to pojęcia typograficzne. W językoznawstwie natomiast jest używane pojęcie myślnika. Funkcję myślnika może pełnić pauza lub półpauza. Myślnik jest znakiem międzywyrazowym. Należy go stosować, gdy występuje między członami samodzielnymi pod względem leksykalnym i składniowym. Pomiędzy myślnikiem a innymi elementami tekstu wstawia się odstępy.
Łącznik i dywiz. Łącznik jest znakiem wewnątrzwyrazowym stosowanym (między innymi) w wyrazach złożonych i jest używany bez odstępów. Dywiz jest stosowany na końcu wiersza, przy dzieleniu i przenoszeniu wyrazów. Najczęściej łącznik i dywiz mają identyczną postać graficzną, choć zdarzają się wyjątki (na przykład dywiz może być lekko ukośny).
Długości kresek poziomych
Pauza to kreska o długości zbliżonej do jednego firetu, półpauza to kreska o długości zbliżonej do połowy firetu, a
dywiz / łącznik to kreska o długości zbliżonej do ⅓ firetu. Poszczególne implementacje mogą się różnić od podanych definicyjnych długości kresek poziomych. W szczególności pauza może być krótsza od firetu, a półpauza dłuższa od połowy pauzy.
Myślinik w wierszu
Myślniki pozostawia się na końcu wiersza. Myślnik na początku wiersza tworzy złudne wrażenie wcięcie akapitowego lub początku wypowiedzi dialogowej w miejscu, gdzie jej nie ma. Szczególnie źle wygląda myślnik w drugim wierszu akapitu.
Myślnik a szarość łamu
W większości przypadków pauza w roli myślnika jest zbyt długa. Ilość białej powierzchni wprowadzona przez pauzę, zwiększona przez odstępy po obu jej stronach, bardzo zakłóca jednolitą szarość łamu.
Łącznik a majuskuły i cyfry zwykłe
Łącznik w otoczeniu majuskuł lekko się podnosi, tak aby znalazł w połowie ich wysokości. Dodatkowo oddziela się go niewielkim odstępem z obu stron. To samo dotyczy łącznika w otoczeniu cyfr zwykłych (na przykład w kodach pocztowych na wizytówkach).
Po obu stronach łącznika można wstawić spację włoskową.