Czcionki
Czcionka to podstawowy materiał zecerski używany do ręcznego składania tekstów. Ma postać prostopadłościanu składającego się ze słupka i główki. Górna płaszczyzna główki (oczko), jest tak uformowana, że daje na odbitce obraz litery, cyfry, znaku lub ornamentu.
Materiał czcionek
Czcionki mogą być wykonywane stopu drukarskiego (stopu ołowiu z antymonem i cyną), drewna, tworzyw sztucznych itp.
Sygnatura czcionki
Sygnatura to rowek (lub rowki) na przedniej płaszczyźnie czcionki, ułatwiający rozpoznawanie i rozróżnianie czcionek, a także ich ustawianie w wierszowniku.
Wymiary czcionek
Czcionkę można opisać trzema wymiarami: wysokość czcionki (wysokość składu), stopień czcionki (kegel) i grubość (szerokość) czcionki
Wysokość czcionki
Wysokość czcionki (suma wysokości słupka i główki) jest w Polsce znormalizowana i wynosi 23,566 mm, co jest równe 62⅔ punktu typograficznego. Jest to tak zwana wysokość paryska czcionki, w odróżnieniu na przykład od wysokości lipskiej, która wynosi 66 punktów (24,809 mm) czy petersburskiej, która wynosi 66¾ punktu (25,094 mm).